So cry three tears for me
'Dus wij krijgen Victoria terug, als we geld betalen?!'
Ik keek kwaad naar Hailey en naar de piepkleine ruimte waar we ons bevonden. Hailey grijnsde alleen maar. Er borrelde een agressie bij me omhoog, maar ik wist het te bedwingen.
'Hoeveel euro?'
'Hmm.. zullen we het op vijftigduizend euro houden?' Ze bleef maar flauw grijnzen en ik had moeite om ook niet te gaan grijnzen. Dat geld hadden we makkelijk.
'Wanneer moet het geld binnen zijn?' vroeg ik quasi geïrriteerd. 'Morgen,' zei ze met een lichte grijns. Ik schudde haar hand. 'Dan heb je het.' Einde uit de ogen van Jasper
Ik keek kwaad naar Hailey en naar de piepkleine ruimte waar we ons bevonden. Hailey grijnsde alleen maar. Er borrelde een agressie bij me omhoog, maar ik wist het te bedwingen.
'Hoeveel euro?'
'Hmm.. zullen we het op vijftigduizend euro houden?' Ze bleef maar flauw grijnzen en ik had moeite om ook niet te gaan grijnzen. Dat geld hadden we makkelijk.
'Wanneer moet het geld binnen zijn?' vroeg ik quasi geïrriteerd. 'Morgen,' zei ze met een lichte grijns. Ik schudde haar hand. 'Dan heb je het.' Einde uit de ogen van Jasper
Ik zat rustig televisie te kijken na het bezoek van de dokter. Ze konden niks raars vinden, dus zodra ik weer een misselijk was, moest ik maar eens terugkomen. Maar ik was nú misselijk.
'Papa, waar mama?' Ik schoot omhoog uit mijn stoel toen ik de bekende stem van Victoria hoorde.
'Victoria?' fluisterde ik zachtjes. Ik stond op en liep de gang in.
'Papa, waar mama?' Ik schoot omhoog uit mijn stoel toen ik de bekende stem van Victoria hoorde.
'Victoria?' fluisterde ik zachtjes. Ik stond op en liep de gang in.
Met betraande ogen kreeg ik Victoria in mijn armen van Jasper. Ik keek hem ongelovig aan.
'Hailey is opgepakt,' zei hij alleen maar. Hij keek vertederd naar Victoria terwijl ik haar knuffelde. Ik was er nu zeker van dat ik gelukkiger zou worden. En zo ging dat ook weken door, tot de verjaardag van Victoria.
'Hailey is opgepakt,' zei hij alleen maar. Hij keek vertederd naar Victoria terwijl ik haar knuffelde. Ik was er nu zeker van dat ik gelukkiger zou worden. En zo ging dat ook weken door, tot de verjaardag van Victoria.
'Victoria!' riep ik toen ik haar lachend aankeek. Ze boog zich over de taart heen en blies met alle macht die ze had de kaarsjes uit. Mijn lieve, kleine Victoria waarvan ik de peuter-tijd niet had meegemaakt groeide op tot een prachtig kind. En zo was het dan, ik was begin twintig en mijn dochter werd alweer kind.
Na mijn zoveelste ziekenhuisbezoek kwamen ze er toch eindelijk achter dat ik zwanger was. Maar omdat ik een vampier was geweest, wouden ze me vaker laten onderzoeken tijdens mijn zwangerschap om te kijken hoe het met de baby gaat. Victoria kwam de kamer binnenrennen in haar nieuwe kleren. Ze riep dat ik mee moest komen naar haar kamer.
'Ik moet morgen naar school..' Victoria zuchtte diep, 'maar ik wil bij mama blijven, en de baby!' riep ze wanhopig. Ik lachte hardop en wreef over haar licht-bruine haar. 'Ga maar spelen en verheug je maar op morgen liefje, dan maak ik het eten klaar.' Ik stond op om naar de keuken te gaan en het eten klaar te maken.
Toen ik door de gang liep om naar de keuken te gaan, kreeg ik een lichte schop in mijn buik. Ik wreef er over heen, maar de schoppen werden harder en pijnlijker en op het laatst kromp ik in elkaar toen ik een harde steek voelde. Geschrokken, met wijd open ogen, keek ik naar de grond en viel neer. Victoria kwam de hal binnenrennen door de harde klap.
'Papa! Mama ligt op de grond!' gilde ze. Toen werd alles zwart.
'Papa! Mama ligt op de grond!' gilde ze. Toen werd alles zwart.
Update
Vanuit de ogen van Jasper
Hailey was opgepakt en moest nu een bepaalde periode werken in het ziekenhuis van Bridgeport. Rosalie moest in het ziekenhuis blijven, omdat haar vampierlijke hormonen nog aanwezig waren en het was moeilijk voor haar om zichzelf te redden en de bevalling kwam razendsnel dichterbij. We waren van plan om Rosalie te laten bevallen met een keizersnee, omdat ze niet sterk genoeg zou zijn voor een normale bevalling.
Hailey was opgepakt en moest nu een bepaalde periode werken in het ziekenhuis van Bridgeport. Rosalie moest in het ziekenhuis blijven, omdat haar vampierlijke hormonen nog aanwezig waren en het was moeilijk voor haar om zichzelf te redden en de bevalling kwam razendsnel dichterbij. We waren van plan om Rosalie te laten bevallen met een keizersnee, omdat ze niet sterk genoeg zou zijn voor een normale bevalling.
Met behulp van mij mocht ze een uurtje per dag even met mij het park in of rondhangen in het ziekenhuis.
'Ik maak me zorgen om je,' zuchtte ik. Ik haalde diep adem, ik was van plan om haar ten huwelijk te vragen zodra de baby geboren is. Ik lachte diep in mezelf en ze keek me vragend aan.
'Wat is er zo leuk?' vroeg ze.
Ik grijnsde. 'Ik ben zo blij dat ik iemand zoals jou heb ontmoet.'
'Ik maak me zorgen om je,' zuchtte ik. Ik haalde diep adem, ik was van plan om haar ten huwelijk te vragen zodra de baby geboren is. Ik lachte diep in mezelf en ze keek me vragend aan.
'Wat is er zo leuk?' vroeg ze.
Ik grijnsde. 'Ik ben zo blij dat ik iemand zoals jou heb ontmoet.'
Weken gingen voorbij, Rosalie werd zwakker en de doctoren stelden vast dat ze morgen kon bevallen. Na de laatste echo - dat was vastgesteld dan, we wisten het nog niet zeker - kwam Rosalie moeizaam overeind en wandelde samen met mij weer naar haar ziekenhuisbed.
Einde uit de ogen van Jasper
Einde uit de ogen van Jasper
Gelukkig legde ik Emmett neer in zijn bedje. In eerste instantie was ik een beetje teleurgesteld geweest omdat het een jongetje was geworden, maar nu was ik razend enthousiast nu het een jongetje was. Mijn lieve, kleine Emmett die al meteen mee naar huis mocht.
Mijn lieve, kleine Emmett.
Mijn lieve, kleine Emmett.
En langzamerhand begon die stretch zwangerschapskleding me ook de keel uit te komen, dus ik besloot om thuis maar eens flink in de kledingkast te graaien. Nadat ik Victoria een bakje chips had gegeven en voor de televisie had gezet en Emmett voor de duizendste keer heb geprobeerd te kalmeren haalde ik mijn hele kledingkast overhoop. Nouja, mijn gedeelte van de kledingkast dan. Twee van de drie laden was van mij. En met resultaat!
Een jeans-broek, een stelletje sleehakken en nog een fantastische bloedrode blouse met ruche. Ik besloot om maar eens Victoria gezelschap te geven, want Jasper kwam pas laat thuis. Sinds hij steeds promotie kreeg, kreeg hij ook steeds meer werkuren en dat was fijn voor het gezin: Hij was ook vaak thuis, bracht veel tijd met Victoria door en speelde met Emmett. En wij hadden ook onze pleziertjes.
'He mam!' riep Victoria blij vanaf de bank toen ik de kamer inliep, 'kijk eens wat dit is!" riep ze lachend. Ze wees naar de televisie, er was een oud programma met mime-spelers. 'Die komen uit Frankrijk!' riep ze enthousiast. Ik lachte.
'Weet je wel dat ik voor mijn school naar Frankrijk ben geweest?' zei ik. Ze keek me verbijsterd aan.
'Ohohohoh, ik wil ook naar Frankrijk!' gilde ze.
'Misschien gaan we er wel eens heen,' zei ik geheimzinnig. Ze keek me vrolijk aan en richtte zich toen weer op het mime-gebeuren.
'Weet je wel dat ik voor mijn school naar Frankrijk ben geweest?' zei ik. Ze keek me verbijsterd aan.
'Ohohohoh, ik wil ook naar Frankrijk!' gilde ze.
'Misschien gaan we er wel eens heen,' zei ik geheimzinnig. Ze keek me vrolijk aan en richtte zich toen weer op het mime-gebeuren.
Toen ik net klaar was met de afwas en een telefoontje van Jasper had gehad dat hij elk moment thuis kon komen, hoorde ik het bekende gejammer van Emmett. Haastig liep ik naar zijn kamertje toe en keek om de hoek. En ja hoor: daar lag hij met een rood hoofdje van woede te brullen in zijn bedje. Ik tilde hem op en haalde snel een flesje om hem te voeden.
Ik was echt gelukkig, maar een meisje erbij zou ik ook fantastisch vinden..
Ik was echt gelukkig, maar een meisje erbij zou ik ook fantastisch vinden..
<< Hoofdstuk 4 | | Hoofdstuk 6 >>