It's difficult, but easy without faults
'Ik ben morgen lekker jarig en jij lekker niet, papa!' brulde Chelsea opgewonden toen zij en Demetri aan het wipwappen waren. Ik had het opgegeven: Chelsea vertikte het op Demetri gewoon 'Demetri' te noemen en niet papa. Want hij was immers haar papa niet, maar Chelsea kende haar papa niet en ik wou hem ook niet meer kennen. Deniz had nog contact met me opgenomen toen Chelsea jarig was, maar ik wou hem er niet meer in. Chelsea vroeg niet naar hem en beschouwde Demetri als haar vader, daar was ik blij om zodat ik haar ook niet in de buurt van dat mens moest houden. Hij had geen belangstelling naar haar en belde alleen omdat de boerderij leeg stond. Ik had meteen opgehangen: hij hoorde niet meer in mijn leven en was was goed zo.
Het enigste wat ze van Deniz had geërfd, was zijn mooie, goed gebruinde huidskleur. Het leek wel gebrand door de zon, maar het was nou eenmaal het Marokkaanse bloed dat door hem stroomde. Chelsea zelf wou niets van haar afkomst weten: Als ik het onderwerp aansneed werd ze een beetje grimmig en veegde ze het aan de kant met haar gebruikelijke zinnetje 'Ik heb er geen interesse in', en dat ging met veel dingen. Ze was geliefd op school, had veel vrienden en fantaseerde al volop dat ze uitging in Bridgeport met haar vriendengroep. En dat had ik haar beloofd, als ze vijftien was. En dat was ze bijna, nog een nachtje slapen en dan vierden we het morgen.
En die middag had Chelsea nog met de kledingkist gespeeld, iets wat ze al heel lang deed. Ze verkleedde zich wel elke dag en elk kostuum had een eigen personage: De knalroze jurk was Prinses Doetjenietkwaad en de rode had wel iets eigenaardigs, vond ze zelf, dus noemde ze het Koningin Raakmenietaan. En zo ging dat heel lang door, ze kreeg er jurken bij en op laatst hing er boven de verkleedkist welke personage bij welke jurk of kostuum hoorde. En natuurlijk had ze er moeite mee dat ze straks die jurken en kostuums moest inruilen voor iets anders, omdat die kledij haar na haar verjaardag echt niet neer pasten.
Trots paradeerde ze die avond nog door de kamer en deed ze gek met de staf die erbij hoorde, als je op een knopje drukte kwamen er neon-glitters uit en gaf het een leuk 'rinkel'-geluidje. Ze was er helemaal gek op.
'Chelsea, maak je je even klaar voordat je gaat slapen?' vroeg ik voorzichtig. Je wist maar nooit met Chelsea.
'Hmmm..' bromde ze, 'Oké.'
Ze draaide zich om en haastte zich de trap op.
'Chelsea, maak je je even klaar voordat je gaat slapen?' vroeg ik voorzichtig. Je wist maar nooit met Chelsea.
'Hmmm..' bromde ze, 'Oké.'
Ze draaide zich om en haastte zich de trap op.
En dus kwam ze na een kwartiertje netjes naar me toe en ging naast me zitten. We kletsten nog wat, zagen televisie samen met Demetri en even later besloot Demetri om ons even alleen te laten en verder te werken. Hij werkte nou eenmaal goed door voor zijn sport carrière, 's avonds ging hij voor het slapengaan nog even flink aan de bak met zijn sport attributen. En toen was het eenmaal tijd voor Chelsea om naar bed te gaan.
Ik knuffelde haar stevig: Dit was waarschijnlijk de laatste keer dat ik haar als kind zag omdat ze 's nachts geboren was. Ze glimlachte en draaide zich toen om.
'Tot morgen mama!' riep ze vrolijk en ik gaf haar nog een laatste blik. Ze verdween door de deur.
'Tot morgen mama!' riep ze vrolijk en ik gaf haar nog een laatste blik. Ze verdween door de deur.
De volgende ochtend was ik tamelijk geschrokken: Chelsea had geen blond-zilver haar meer, maar gewoon volop bruin!
'Dit kan gebeuren Chelsie, je vader had immers bruin haar,' suste ik haar toen ze helemaal van slag was door haar transformatie. Ze was wat gekalmeerd en keek me toen grinnikend aan.
'MAM!' gilde ze, 'IK WIL VANAVOND UIT!'
Ik draaide met mijn ogen.
'Jahoor, dat mag, als me maar voor 3 uur 's nachts thuis bent.'
Ze hipte op het ene been naar het andere en vluchtte enthousiast naar boven.
'Dit kan gebeuren Chelsie, je vader had immers bruin haar,' suste ik haar toen ze helemaal van slag was door haar transformatie. Ze was wat gekalmeerd en keek me toen grinnikend aan.
'MAM!' gilde ze, 'IK WIL VANAVOND UIT!'
Ik draaide met mijn ogen.
'Jahoor, dat mag, als me maar voor 3 uur 's nachts thuis bent.'
Ze hipte op het ene been naar het andere en vluchtte enthousiast naar boven.
Ze nodigde haar vrienden uit..
Belde ze en toen was alles opeens geregeld. Ze kon vanavond om half zeven naar Bridgeport vertrekken met de taxi, daar zouden haar vrienden klaarstaan want een hele groep vrienden van haar woonde ook in Bridgeport.
Ik knuffelde haar weer stevig die avond en ze keek me stralend aan.
'Het was een super verjaardag mam, en ik wens je succes met je baby.' Ze grinnikte. Ja, ik was zwanger. Al bijna acht maanden en ik stond eigenlijk al op springen. De baby kon elk moment komen.
'Bel me als er iets gebeurd, oké? Dan kom ik eraan!' giechelde ze. Daarna kwam de taxi.
'Het was een super verjaardag mam, en ik wens je succes met je baby.' Ze grinnikte. Ja, ik was zwanger. Al bijna acht maanden en ik stond eigenlijk al op springen. De baby kon elk moment komen.
'Bel me als er iets gebeurd, oké? Dan kom ik eraan!' giechelde ze. Daarna kwam de taxi.
Ze glimlachte nog even en stapte toen de taxi in. De taxichauffeur zag er een beetje gehavend uit. Ik kreeg een rilling over mijn rug, ze zou toch wel aankomen?
Doe niet zo dom Heidi, je kind is vijftien en kan haar zelf redden! spookte er door mijn hoofd. Ik knikte trots en zwaaide haar uit.
En daar ging ze, op weg naar Bridgeport voor een avond stappen.
Doe niet zo dom Heidi, je kind is vijftien en kan haar zelf redden! spookte er door mijn hoofd. Ik knikte trots en zwaaide haar uit.
En daar ging ze, op weg naar Bridgeport voor een avond stappen.
Update
De klok tikte maar door, en naarmate ik het tikken hoorde hoe ongeruster ik werd. Het was al na middernacht, en Chelsea was nog steeds niet thuis. Na een uur werden mijn ogen zwaar en vertrok ik met een raar gevoel in mijn maag naar de slaapkamer, ze zou heus wel thuis komen.
Terwijl ik in een moeilijke, diepe slaap was beland tikte buiten een paar stevige naaldhakken de veranda op. Chelsea was eindelijk thuis, en ze stak de huissleutel in de deur om hem open te doen. Ze keek een beetje ongerust naar binnen en sloot de deur toen achter zich, om daarna naar haar kamer te verdwijnen. Toen ik 's morgens om elf uur om de hoek kwam kijken, was ik niet verrast dat ze in bed lag. Ze sliep diep en lang kon ik niet op haar boos zijn, ze was eindelijk uitgegaan: iets wat ze al heel haar leven wou.
Sinds ze terug was van haar avondje stappen, was ze steeds vaker misselijk en trok ze zich vaker terug in haar slaapkamer. De relaties met haar vrienden gingen achteruit en ik hoorde haar vaak kotsen in de badkamer. Er was iets goed mis met haar, dat wist ik zeker.
Maar door alle problemen vergat ik de problemen van Chelsea. We praatten weliswaar wat minder, maar een week later werd haar broertje geboren: Edward Carlisle Cullen. Nu hij lekker in zijn bedje lag, had ik tijd om me met Chelsea te bemoeien.
En toen we aan het praten waren, kwam alles van de afgelopen dagen eruit. Ik luisterde aandachtig naar haar verhaal.
'Oh oh oh, dit is zo erg..' snikte ze toen ze aan haar verhaal begon.
'Oh oh oh, dit is zo erg..' snikte ze toen ze aan haar verhaal begon.
'Ik was in een discotheek,' begon ze, 'en daar was een jongen. Mijn vrienden waren even buiten wat aan het doen en ik nipte aan een drankje aan de bar. Hij swingde er op los en hij zag er aantrekkelijk uit, en natuurlijk kon ik het weer niet laten om op zijn aanbod om samen te dansen in te gaan. Ik slokte mijn alcoholvolle drankje naar binnen en alles werd opeens veel leuker.'
'Hij had wat roodbruin haar en zag er woest aantrekkelijk uit, hij vertelde me dat hij uit Sicilië kwam maar op de één of andere manier kwam ik zijn naam niet te weten. Hij was hier op vakantie en wou zich zo goed mogelijk geheim houden om problemen te vermijden, omdat hij vaak zelf de problemen naar zich toe trok om onbekende reden. En na wat gedanst te hebben vroeg hij of ik ook mee ging naar zijn appartement die hij had gehuurd, en ik met mijn stomme kop ging lazerus op zijn verzoek in en ging mee naar zijn appartement.' Ik hield mijn adem in en de tranen stroomden over haar wangen. Ze ging met moeite verder.
'En in het appartement gebeurde het.'
Ze huilde tranen met tuiten en ik troostte haar, dit zag ik al aankomen bij het begin van het verhaal. Ze kon wel zwanger zijn.. ik drukte haar een zwangerschapstest in de handen die ik snel had gehaald.
Ze huilde tranen met tuiten en ik troostte haar, dit zag ik al aankomen bij het begin van het verhaal. Ze kon wel zwanger zijn.. ik drukte haar een zwangerschapstest in de handen die ik snel had gehaald.
Ze stond op en rende de gang in, met de test in haar handen geklemd. Even later kwam ze met een teleurgesteld gezicht terug.
'Mama!' gilde ze, de tranen stroomden over haar wangen.
'Ik..' begon ze, maar ik wist het al.
'Ik ben zwanger..'
'Ik..' begon ze, maar ik wist het al.
'Ik ben zwanger..'
Hier eindigt generatie 4